Λόφτους, Ελίζαμπεθ

(Elizabeth Loftus, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια 1944 –). Αμερικανίδα ψυχολόγος και πανεπιστημιακός. Το 1966 αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) με πτυχίο μαθηματικών και ψυχολογίας, ενώ το 1970 έλαβε διδακτορικό τίτλο στην ψυχολογία από το πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Το 1973 διορίστηκε επίκουρος καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της πολιτείας Ουάσινγκτον, στο Σιάτλ, όπου προήχθη σε καθηγήτρια το 1979. Η έρευνά της εστιάστηκε στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ταξινομεί και ανακαλεί τις πληροφορίες. Ειδικεύτηκε σε θέματα μνήμης και κατέληξε σε μια επεξήγηση για το φαινόμενο της ψευδομνήμης. Το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς της εστιάστηκε στην κατασκευή ενός ζωντανού και εμπνευσμένου μοντέλου, αποδεικνύοντας ότι η μνήμη είναι ιδιαίτερα εφευρετική και εύθραυστη. Μέσω μιας εκτεταμένης μελέτης σε περισσότερες από 20.000 περιπτώσεις, απέδειξε ότι οι αυτόπτες μάρτυρες είναι συνήθως αναξιόπιστοι, δεδομένου ότι άνω του 25% των συμμετεχόντων στο δείγμα –βάσει εσκεμμένης λανθασμένης πληροφόρησης ή εξαιτίας μιας απλής παρότρυνσης– ανέπλαθαν στη μνήμη τους αλλοιωμένα περιστατικά που είχαν βιώσει. Ανάμεσα στα βιβλία της συγκαταλέγονται τα Νόμος και ανθρώπινη συμπεριφορά (1980) και Ο μύθος των απωθημένων αναμνήσεων (1994).